U Banatu, kako u delu koji danas pripada Rumuniji, tako i u srpskom delu Banata, proteklih vekova Banatski Bugari-Palćeni su se naselili u nekoliko sela i gradova u kojima su ostavili trag kako u kulturnom tako i u socijalnom životu. Ujedno su, uprkos neminovnoj asimilaciji, čuvali do dana današnjeg, svoje tradicije, jezik i sve ono što ih karakteriše.
Vinga
Jedno od najznačajnihih centara banatskih Bugara je Vinga (Rumunija) u kojoj je ova etnička zajednica bila dominantna. U nju je 1741. godine doseljeno 125 porodica Palćena iz Ćiprovca – pravu osnivačku grupu stanovnika koji su je sasvim obnovili nakon potpunog uništenja u doba osvajanja Otomanske imperije. Palćenima se pridružilo i okolno rumunsko stanovništvo, a zatim i Mađari. Banatski Bugari istrajali su uprkos velikim problemima u očuvanju svog nacionalnog identiteta, posebno u vezi sa svojom verom, pa su za kratko vreme, u centru naselja, 1890. godine podigli impozantnu katoličku crkvu koja zajedno sa pravoslavnom krasi Vingu. Nakon Prvog svetskog rata većina stanovnika Palćena odselila se u značajnije i razvijenije centre sa više mogućnosti za rad i bolji život, posebno u Temišvar i Arad.Proces napuštanja Vinge zaustavljen je nakon Drugog svetskog rata kada veći broj Palćena odlučuje de se vrati u stari kraj i preuzima inicijativu u ekonomskom razvoju ove oblasti.
Staro Bešenovo (Dudești vechi)
Naseljeno još od Neolita, prvi pisani podaci o ovom naselju potiču iz 1213. godine. Palćenski naziv Bešenovo za Dudești vechi (Rumunija), potiče od “besenyok” kako su Mađari zvali novodošlo bugarsko stanovništvo. Bešenovo je u doba Osmanlija sasvim opustelo i zamrlo ali je za vreme vladavine Austrougarske monarhije ponovo doživelo uspon i pravi demografski bum. Osnivačka populacija, prema podacima iz 1738. godine, brojala je 2200 stanovnika. Nemogućnost opstanka tako velikog broja ljudi u Bešenovu prouzrokovala je seobe u druge krajeve Banata i to 1779. u Modoš (danas Jaša Tomić); 1820. u Konak; 1820 u Stari Lec; 1825 u Belo Blato; 1842 u Dentu; 1842 u Banatski Dvor; 1846 u Koloniju Bugara; 1886 u Skorenovac i 1886 u Ivanovo. Prema podacima popisa stanovništva iz 2002. godine, u Bešenovu živi 5807 stanovnika od kojih banatski Bugari čine većinu od 51,43% stanovnika, zatim Rumuni 40,77%, Madjari 5,68%, Romi 1,0%, Nemci 0,7%, Srbi 0,2%… Za razliku od 19. veka broj stanovnika ovog mesta, na žalost opada. Popis iz 2015. godine pokazuje da je u Bešenovu nastanjeno 4486 osoba.
Belo Blato
U centralnom Banatu, u zrenjaninskoj opštini, Belo Blato je jedan od najvažnijih centara banatskih Bugara u Vojvodini, iako ne čine većinski deo stanovništva (nalaze se na trećem mestu sa 8,6% iza Mađara i Slovaka). Palćeni predstavljaju kompaktnu zajednicu koja sve do današnjih dana uporno čuva svoj identitet, jezik klturu, običaje. Danas se u Belom Blatu održavaju i susreti Palćena sa bogatim kulturno umetničkim programom na kojima se može videti prelepa palćenska nošnja i folklorni ansambli. Tu je pokrenut i “Bilten za Palćenite od Banata” 1999. godine, koje izdaje BKD “Trandafer”.
Ivanovo
Smešteno uz samu levu obalu Dunava nedaleko od Pančeva, utonulo u zelenilo, leži lepo naselje Ivanovo koje su banatski Bugari, dolazeći iz Bešenova 1868. godine, odabrali za svoje trajno stanište. Prvi Palćen koji je došao u ovo selo bio je Ivan Guran. Za njima petnaestak godina kasnije, iz Bukovine, pristižu Sekelji Mađari, a kasnije Srbi i pripadnici drugih naroda. Nakon nekoliko godina, u centru sela podigli su crkvu posvećenu Svetom Vendelinu. Palćenska populacija u ovom mirnom mestu, uspela je da odoli svim iskušenjima koje su nosile prethodne decenije i da, poštujući sve svoje komšije, očuva stari jedinstveni govor, običaje, nošnju, muziku…
Skorenovac
U starim dokumentima se selo Skorenovac pominje 1412. godine. Prvi stanovnici bili su Mađari, banatski Bugari iz Bešenova, Starog Leca i Modoša – 175 porodica, kao i Nemci pridošli nešto kasnije iz Plandišta i Sečnja. Na isušeno zemljište kasnije su doseljeni i Mađari iz Bukovine, takozvani Sekelji ili Sikuljci. Radili su najviše na izgradnji nasipa, krčenja šuma, obradi zemlje… Zbog čestih plavljenja i bojazni da nasipi neće izdržati, doneta je odluka da se naselje izmesti na uzvišenje na lesnoj zaravni u neposrednoj blizini Đurđeva, ali sasvim zaštićeno od mogućih poplava. Preseljenje je konačno obavljeno 1887. godine a naselje je dobilo novo ime – Skorenovac ili Sekeljkeve. Danas najveći broj stanovnika čine Mađari, zatim dolaze Srbi pa banatski Bugari, dok su u znatno manjem broju zastupljeni Crnogorci, Albanci, Makedonci, Nemci, Hrvati, Rumuni, Jevreji i drugi.