Narodni muzej Zaječar krajem 2021. godine dobio je na poklon izuzetno zanimljivu kolekciju dokumenata, rukopisa, fotografija i ličnih predmeta Dragoljuba Milivojevića Uče, istaknutog političkog radnika, novinara i publiciste.
Prema rečima višeg kustosa Muzeja Jelice Ilić, inicijativa je potekla od dr Dejana Krstića, etnologa i antropologa, muzejskog savetnika, koji je ukazao na značaj ovog, u Zaječaru skoro zaboravljenog, čoveka. Posredstvom novinara Stojana Todorovića, dugogodišnjeg dopisnika “Politike” iz Timočke krajine, uspostavljen je kontakt sa Dragoljubovim sinom Vladanom Milivojevićem iz Beograda, koji je odlučio da zaostavštinu svoga oca pokloni Muzeju.
Dragoljub Milivojević Uča rođen je u Dejanovcu, u opštini Knjaževac, 30. avgusta 1922, a umro u Beogradu 10. juna 1988. godine. Po završenoj učiteljskoj školi, zbog čega je i dobio nadimak Uča, službovao je kao učitelj, uoči rata u okolini Štipa u Makedoniji, a tokom rata u Korbovu kod Kladova. U novinarstvu je bio od 1944. godine, pa sve do smrti. Novinarsku karijeru započeo je u Zaječaru, o čemu u jednoj svojoj belešci piše:
“Već krajem septembra 1944. pojavio se list omladine Timoka i Krajine ‘Jedinstvo’. Nimalo slučajno. Omladina je onda bila najaktivnija, najdinamičnija, najglasnija. Ona je davala ton čitavom životu, osvajala je sve prostore, pa joj i izdavanje novina nije palo teško. Ali, šta su to novine, kako se one prave i uređuju, kako se štampaju? Niko to nije jasno znao. Ipak, trebalo je izdavati novine i taj je zadatak bio poveren Branku Petroviću, omladincu koji je došao iz Bora (danas je urednik Radio Beograda) i meni, koji sam tek bio stigao iz Negotina gde sam dotle radio u Mesnom komitetu SKOJ-a. Razume se, nijedan od nas dvojice pojma nije imao o novinarstvu i uređivanju novina, ali pošto je onda bila obična stvar prihvatiti se svih zadataka, pa i onih nemogućih (parola ‘snađi se’) i mi smo u jednoj maloj dvorišnoj zgradi kod ‘Markove česme’ pravili to omladinsko ‘Jedinstvo’.”
Nakon početnog iskustva u “Jedinstvu”, formirao se kao novinar i kao urednik. Glavni urednik zaječarskog lista “Naš život” bio je od 1945. do 1947. godine, a u isto vreme i dopisnik TANJUG-a. Od 1947. do 1952. godine bio je jedna od ključnih političkih ličnosti u Zaječaru i Boru, obavljajući funkcije u Komunističkoj partiji Jugoslavije: člana Gradskog komiteta u Zaječaru, sekretara Sreskog komiteta u Boru, sekretara Gradskog komiteta u Zaječaru i člana Oblasnog komiteta za zaječarsku oblast.
U jednom intervjuu Stojanu Todoroviću, Vekoslav Popović direktor Narodnog muzeja Zaječar, od 1951. do 1967. godine, naglašava da je Dragoljub Milivojević Uča imao presudnu ulogu na početak istraživanja Arheološkog lokaliteta Gamzigrad, danas Romulijana. Karijeru je oktobra 1952. godine nastavio u Beogradu, u listu “Politika”, gde je ostao sve do penzionisanja. Počeo je kao novinar izveštač i komentator, brzo je napredovao, tako da je već 1957. i 1958. godine bio dopisnik “Politike” iz Poljske, a u prvoj polovini 60-ih godina bio je urednik njene unutrašnje rubrike. Sve vreme je povremeno pisao i za NIN, Sindikat, Gledišta i druge listove. U periodu od 1962. do 1964. godine bio je predsednik Udruženja novinara Srbije, a od 1965. do 1967. Godine član Predsedništva i potpredsednik Saveza novinara Jugoslavije. Zamenik glavnog i odgovornog urednika “Politike” bio je od 1966. godine, a od 1972. do 1975. godine glavni i odgovorni urednik NIN-a.
Pored mnogobrojnih novinarskih tekstova, analitičkih studija i feljtona, objavio je i nekoliko publikacija. Brošura “Naša opština”, koja je na srpskom jeziku objavljena 1963. godine, prevedena je na engleski, francuski i španski jezik. Tu su i publikacije: “Svenarodni parlament”, “Od narodnooslobodilačkih odbora do komuna”, “Jugoslovenska komuna u samoupravnom sistemu”, “Sedam kongresa” (grupa autora). Objavio je i knjige “Poljska raskršća”, 1980. godine, i “Politika, svedok našeg doba”, 1984. godine.
Zaostavština Dragoljuba Milivojevića Uče predata je Istorijskom odeljenju Narodnog muzeja Zaječar i u planu je da se njen deo, pre svega neobjavljeni spisi, prirede za štampu, saznajemo od Jelice Ilić, višeg kustosa i istoričara Narodnog muzeja Zaječar.
